Albertus Magnus; Aziz Büyük Albert ya da Kölnlü Albert, Skolastik felsefeci, din bilginidir (Schwaben/ Lauingen 1200 dolayları-Köln 1280).
Öğretisi ve bilgisi nedeniyle doctor universalis olarak anılır. Padova’da Dominikan tarikatına girdi (1223). Almanya’da birçok yerde, son olarak da Köln’de felsefe ve din konularında dersler verdikten sonra Paris Üniversitesi’ne gönderildi (1245’ten önce). Yeniden Köln’e dönerek Stadium Generale’yi düzenledi; burada 1252’ye kadar Thomas Aquinas onun öğrencisi oldu. Germanya’da bir Domikan eyaleti olan Teutania’da kaldı (1254-1257). Bu süre içinde Papa IV. Alexander onu Anagni’ye çağırdı; Paris Üniversitesi profesörlerine karşı olan din adamlarının yandaşı olmasını istedi. Aynı papanın buyruğuyla Regensburg Piskoposluğu’na getirildi (1260); ama papanın ölümünden sonra görevinden ayrıldı (1261), papalık elçiliği görevini üstlendi (1263-1264); Würzburg ve Starasbourg’ta dersler verdi. Köln’e yerleşti (1270), burada daha önceleri, 1252 ve 1258’de de yaptığı gibi başpiskoposla kentin arasında barış sağladı. Lyon Konseyi’ne katılarak (1274) Hapsburg hanedanından Rudolf’un imparatorluğunun tanınması için konuşma yaptı.
Albert’in eserleri yalnız döneminin dinsel görüşlerini değil, aynı zamanda felsefe ve doğa bilimlerini de içerir. Aristoteles’in eserlerine açıklamalar koyan ortaçağ felsefecilerinden biridir. Ortaçağ için önemi çağdaş ilahiyata tepki eğilimlerinin karşısına Aristotelesciliği koymasıdır. Öte yandan da yeni Platonculara, felsefesinde geniş yer verdi; onun bu düşüncelerini 14. yüzyılda Strasbourglu Ulrich ve Alman mistikleri sürdürdüler. Doğa bilimleri konusundaki yazılarının günümüze de katkısı oldu. Aristoteles’in doğa bilimleri hakkındaki görüşlerini kendi gözlemleriyle genişletti.
kaynak:nkfu