Christoph Willibald Gluck Hayatı

Christoph Willibald Gluck; Alman bestecidir (Yukarı Pfalz / Erasbach 1714-Viyana 1787).

İlk müzik bilgilerini çocukluğunu geçirdiği Bohemya’da Komotau Kenti’nde aldı. 1731’de Prag’a gitti. Czernohorski’den müzik dersleri aldı. 1736’da Milano’ya giderek zamanının ünlü bestecisi G.B. Sammartini’nin öğrencisi oldu. Zamanın İtalyan üslubunda yazdığı ilk operası Artaserse Milano’da sahnelendi (1741). 1745’te besteci olarak Londra’ da Haymarket Operası’na çağrıldı, burada Hândel ile tanıştı. 1747-1752 arasında gezgin opera topluluğu Mingotti ve Locetelli ile çalıştı, çeşitli operalarını sahneledi. 1752’de Viyana’ya yerleşti, arada birkaç kez uzun sürelerle Paris’te çalıştı. 11 senfoni (üçü kesin değil), 7 üçlü sonat, 5 bale, 100’den fazla opera ve müzikli oyun, pasticciolar, kantatlar, koro eserleri besteledi. İlk operalarında Alessandro Scarlatti ve Francesco Feo’dan etkilenerek Napoli türüne bağlandı. Daha sonra İtalya Opera Seria’sının (ciddi opera) yalnız ses gösterisine dayanan kalıplaşmış eserlerine karşı yeni bir opera anlayışı üzerinde çalışmaya başladı. 1762’de Viyana’da ilk kez sahnelenen Orfeo ed Euridice operasıyla İtalyan operasında yeni bir çığır açtı. Gluck operayı dramatik ve psikolojik gerçeklik temelinde yenileştirme çabalarını Alceste (1767) ve Paris ve Helena (1770) operalarıyla sürdürdü. 1775-1779 arasında Paris’te operalarını sergiledi ve N. Picci’nin İtalyan-geç barok operalarına karşı zorlu bir mücadele vererek Fransa’da kendi üslubunu benimsetti. Opera tarihinde önem açısından C. Monteverdi ve R. Wagner arasında yer alan Gluck’un öteki operaları: La Caduta dei Giganti (1746), l’Yvrogne Corrige (Cezasını Bulan Sarhoş) 1760, le Cadi Cupe (Aldatılan Kadı) 1761, la Rencontre İmpreuve (Beklenmedik Buluşma) 1764, Iphigenie en Aulide (İphigenia Aulis’te) 1774, Armide (1777), Iphigneie en Tauride (İphigenia Tauriste) 1779.

kaynak:nkfu