Gabriele D’Annunzio Aslen NERELİ , kimdir , kaç yaşında ,biyografisi , hakkında

Gabriele D’Annunzio; İtalyan şair ve yazarıdır (Pescara/Francavilla 1863-Gordone/Riviera 1938).

İlk şiir kitabını, 1879’da daha lisedeyken çıkardı; Primo Vere (İlk Dizeler); daha sonrakileri Ganto Novo (Yeni Şarkı) 1882 ve Intermezzo di $ime (Şiir Entermozzosu) 1881-1883, Cardicci’nümkileıi-ni taşır. Roma’da, edebiyat öğrenimi sırasında, pek çok yazar ve sanatçıyla tanıştı, salon yaşamına katıldı, bu dönemin deneylerini anlatan şiirler yazdı; Ra Chimera (Hayaller) 1885-1888; Elegie Romane (Roma Elejileri) 1887-1891. İlk romanlarında Verga’nın Verizm (doğruculuk) akımıyla, Dostoyevski ile Tolstoy‘un etkilerinde kaldı. 1897’de sağcı grubun parlamento üyeliğini yaptı; faşist dönemin sevilen ulusal şairi ve Mussolini’nin dostu olduğu halde parti ve yönetimde etkin görev almaktan kaçındı. 1898-1910’da Floransa yakınındaki villasında en önemli eserlerinden bazılarını yazdı; Laudi (Methiyeler) 1-2-3; Dönemin ünlü kadın oyuncusu Eleanor Duse (1858-1924) ile yakın arkadaşlığını Fuoco (Ateş) 1900, adlı romanında, açık kalplilikle betimledi. 1915’te gönüllü katıldığı hava savaşlarında bir gözünü yitirdi. Savaş sonrası askerleriyle Finme’ye yürüyüp ele geçirmesi ve bir süre tek başına yönetmesiyle ün kazandı. 1921’de Garda Gölü’ndeki villasına çekilerek kendini yazmaya adadı, zamanla adı bir efsane haline geldi, halkın gözünde ulusal kahraman olarak görüldü. Mussolini, 1924’te onu Montenevoso Prensi yaptı, 1937’de Kraliyet Bilimler Akademisi’nin başına getirdi. İtalyancayı büyük bir ustalıkla kullanan yazar, bütün akımları denediyse de, tamamen kendine özgü üslupta yazdı.

Ulusçu, benlikçi, kahramanlık ve çeşitli konuları eserlerinde aktardı. Parlak lirizm örnekleri sayılan övgüleri; Maia, 1902-1903; Eletir a, 1904; Aly-cone, 1907; Mer ope, 1912. Tiyatro için yazdıkları; Sogno di un Mattino di Primavera (Bir İlkbahar Sabahı Rüyası) 1897; Sogno di un Tramonto d’Autonno (Sonbaharda Bir Günbatısı Rüyası) 1898; la Citta M orta (Ölü Kent) 1898; la Gloria (Şan ve Şeref) 1889; la Figlia di İorio (İorio’nun Kızı) 1904; la Nave (Gemi) 1908; la Martyre de Saint Sebastian (Aziz Sebastian’ın Şehitliği) 1911 (Debussy tarafından sahne için bestelendi) ve le Chèvrefenille (Hanımeli) 1914. Paris’ te iken Fransızca yazdı.

Öyküleri: Terra Vergine (Bakır Topraklar) 1884; le Novelle della Pescarc (Pescara Öyküleri) 1902. Romanları: Şehvet Çocuğu (L Piacere) 1889; Sığıntı (L’innocente) 1893; Episkopo ve Şürekası (Giovanni Episcopo) 1892; Ölümün Zaferi (İl Trionfo della Morte) 1894; F or se che Si, forse che No (Belki Evet, Belki Hayır) 1910; la Leda senza Cigno (Kuğusuz Leda) 1916 ve anılarını (1925) yazdı.

Son eserleri; II Venturiere senza Ventura (Serüvensiz Serüvenci) 1924, Fransızca yazdığı; le dit du Sourd et Muet qui fut Miraculé en l’An de Gracè 1266 (1266 Yılında Mucizeyle Kurtulan Sağır ve Dilsizin öyküsü) 1936.

kaynak:nkfu