Georges Clemenceau; Fransız siyaset adamıdır (Vandee 1841 – Paris 1929).
Tıp öğrenimi gördü. Ailesinin etkisiyle genç yaşta politikaya ilgi duydu ve cumhuriyetçi görüşlere sahip oldu. Üç yıl ABD’de kaldı ve Amerikan İç Savaşı ile ilgili gözlemlerini Paris’te yayımlanan Temps dergisine yazdı. Aynı zamanda bir kız okulunda Fransızca öğretmenliği yaptı. 1869’da Paris’e döndü, 1870’de La Justice (Adalet) adlı Radikal Parti’nin çok etkili bir yayın organı olacak gazeteyi yayımladı. Dreyfus Davası‘nda Emile Zola‘yı destekledi, Yahudi aleyhtarlığının karşısına dikildi. 1903’te günlük Laurore (Şafak) gazetesinin genel yayın yönetmenliğini üstlendi. 1906’da ilkin içişleri bakanı, kısa bir süre sonra başbakan oldu. İçişleri bakanlığı sırasında solculara karşı katı tutumu yüzünden Sosyalist Parti ile arası açıldı, başbakanlığı döneminde hızla sağa kaydı. 1909’da başbakanlıktan düşürüldü.
Bundan sonra “hızlı büyüyen Alman tehlikesi “ni gerekçe göstererek Fransa’nın da silahlanması için büyük bir kampanya başlattı. Görüşlerini daha iyi duyurmak için L’Homme Libre (Özgür İnsan) gazetesini yayımlamaya başladı (1913). Savaşın patlak vermesi ve dozu artan muhalefeti üzerine gazetesi kapatılınca iki gün sonra L’Homme Enchaine (Zincire Vurulmuş İnsan) gazetesini çıkarttı. Aynı zamanda Senato üyesi olarak da militarist bir politikayı savunan ateşli söylevler veriyordu. 1917’de güçlenen bozgunculuk akımı karşısında Cumhurbaşkanı Poincare’nin çağrısıyla başbakan oldu (16 Kasım 1917). O sırada 76 yaşında olan Olemenceau son derece enerjik ve kararlı bir politika izleyerek Fransa’nın savaşı kazanmasını sağladı.
Diplomasi alanında da yoğun bir etkinlik gösterdi. Versailles Barışı Fransa’ya pek çok isteğini gerçekleştirme olanağı verdi; olağan siyasal yaşama dönülmesi Clemenceau’ya yaramadı. Hükümeti düşürüldü (20.1.1920). 81 yaşına ulaşmış olan Clemenceau, ABD’de resmi olmayan bir geziye çıkarak önerdiği yeni dünya düzeni üzerine görüşlerini açıkladı. Daha sonra kaleme sarıldı ve birbiri ardına felsefe içerikli iki eser yazdı; Démosthéne (1926) ve Au Soir de la Pensée (Düşüncenin Akşamında) 2 cilt, 1927. Grandeurs et Misères d’une Victoire (Bir Zaferin Büyüklükleri ve Sefillikleri) adını verdiği anılarını tamamlayamadan öldü; kitabı eksik haliyle 1930’da yayımlandı.
kaynak:nkfu