Octavio Paz Aslen NERELİ , kimdir , kaç yaşında ,biyografisi , hakkında

Octavio Paz; (d. 31 Mart 1914, México, Meksika – ö. 19 Nisan 1998, Meksika), II. Dünya Savaşı sonrasında Amerika kıtasında yetişmiş en önemli edebiyatçılardan sayılan Meksikalı şair, yazar ve diplomattır. 1990’da Nobel Edebiyat Ödülü’nü almıştır.

İspanyol bir anne ile Emiliano Zapata’yı destekleyen Yerli kökenli Meksikalı bir avukatın oğluydu. Ailesi İç Savaş yüzünden parasal sıkıntıya düştüğü için, zor koşullarda büyüdü. Tanrıtanımaz olduğu kararına vardığı bir Katolik okulunda ve Meksika Üniversitesi’nde öğrenim gördü. On dokuz yaşındayken ilk şiir kitabı Luna silvestre’ yi (Ormandaki Ay) yayımladı.

1937’de İspanya’ya giderek Cumhuriyetçilerin yanında yer aldı. Oradaki deneyimlerine yer verdiği Bajo tu clara sombra y otros poemas (Aydınlık Gölgen Altında ve Başka Şiirler) adlı kitabının 1937’de İspanya’da yayımlanması üzerine umut vaat eden bir şair olarak adından söz ettirdi. Ülkesine dönmeden önce gittiği Paris’te kendisini derinden etkileyen Robert Desnos ve öbür gerçeküstücü şairlerle tanıştı.

Paz, aralarında Barandal (1931), Taller (1939) ve El hijo pródigo’nun da (1943) bulunduğu çeşitli edebiyat dergilerini kurdu ve yönetti. 1970’lerde, edebiyat ve siyaset dergisi Plural in yayın yönetmenliğini üstlendi. Raíz del hombre (1937; İnsanın Kökleri), Piedra desoí (1957; Güneş Taşı ve Başka Şiirler, 1963), La estación violenta (1958; Acımasız Durum) adlı şiir kitaplarının yanı sıra felsefi denemelerini, edebiyat ve siyaset eleştirilerini topladığı El laberinto de la soledad (1950; Yalnızlık Dolambacı, 1978, 1990) ve ¿ Águila a sol ? (1951; Kartal mı, Güneş mi?, 1984) adlı kitaplarını yayımladı.

1962’de Meksika’nın Hindistan büyükelçiliğine getirildi. Meksika hükümetinin radikal öğrencilere karşı acımasız tutumunu protesto ederek 1968’de görevinden istifa etti. Hindistan’da geçirdiği yıllar yaşamını ve yapıtlarını büyük ölçüde etkiledi. Sonraki yıllarda İngiltere, Fransa, ABD ve Meksika’da yaşayan Paz, kısa bir süre Cambridge Üniversitesi’nde ders verdi, 1970′ lerin büyük bölümünü Harvard’da geçirdi. Solcu görüşlere eleştiriler yöneltti ve solcular tarafından eleştirildiyse de, kendini sosyalist olarak adlandırmayı sürdürdü.

Paz 1962’den sonraki şiirlerini Blanco (1967), Topoemas (1968), Discos visuales (1968), Ladera este (1971; Doğu Bayırı), Hijos del aire (1981; Havadan Doğma) ve Sor Juana Inés de la cruz, o, Las trampas de la fe (1982; Çarmıhtaki Rahibe Juana Inés ya da İnanç Sahtekârları) adlı kitaplarında topladı. Hindistan’dan döndükten sonra kaleme aldığı yazılarını ise Posdata (1970; Dipnot), Conjunciones y disyunciones (1970; Birleşme ve Ayrılıklar), büyükelçilik görevinden ayrılma gerekçelerini anlattığı The Other Mexico: Critique of the Pyramid (1972; Öbür Meksika: Piramidin Eleştirisi) ile Corriente alterna (1967; Değişken Akım), Children of the Mire: Modern Poetry from Romanticism to the Avant Garde (1974; Bataklık Çocukları; Romantizmden Avant-Garde’a Çağdaş Şiir), The Siren and the Seashell (1976; Siren ve Deniz Kabuğu), El mono gramático (1974; Maymun Gramerci) adlı kitaplarında topladı.

Paz’ın şiirlerinden yapılan bir seçme Türkçede Uzak Komşu (1985) adıyla, denemelerinden oluşan bir kitap da Düşler Boyunca Yaratmak (1990) adıyla yayımlanmıştır.

kaynak:nkfu