Pietro della Vigna. petrus de vinea olarak da bilinir (d. y. 1190, Capua, Campania – ö. 1249, Piza?, Sicilya Krallığı), Kutsal Roma-Germen imparatoru II. Friedrich’in başdanışmanı. Hukukçu, şair ve edebiyatçı olarak sivrilen Pietro’nun trajik ölümü Dante gibi birçok şaire ve vakanüvise esin kaynağı olmuştur.
Yoksul bir aileden geliyordu. Bologna’da hukuk öğrenimi gördü. 1221’de Palermo başpiskoposu tarafından II. Friedrich’e takdim edildi ve saray noterliğine atandı. 1225-34 arasında Sicilya Yüksek Mahkemesi’nde (Magna Curia) yargıçlık yaptı ve Sicilya Krallığı’nın anayasası niteliğindeki yasa metninin hazırlanmasında önemli rol oynadı (1231). Ars dictaminis olarak bilinen ve düşüncelerin güzel bir dille yazıya aktarılmasını öngören belagat sanatının temsilcilerinden biri olarak Friedrich’in mektuplarıyla resmî belgelerinin üslubunu ve bunlar aracılığıyla da Avrupa saraylarının retoriğini etkiledi. Latince ve İtalyanca yazdığı şiirleriyle de dölce stil nuovo’nun (tatlı yeni üslup) gelişiminde rol oynadı.
1230’dan sonra Friedrich’in en yakın danışmanı ve en güvendiği elçisi oldu. Böylece imparatorun sağ kolu olan ve hükümdarlığın tüm önemli işlerini imparator adına yürüten Pietro, Sicilya Krallığı’nın saray başgörevlisi ve başmabeyinci yapıldığı 1246’da gücünün doruğuna ulaştı. Ama 1249’da, II. Friedrich’i zehirleme girişiminde bulunmakla suçlanarak tutuklandı ve zincire vurularak kent kent dolaştırıldı. Sonunda Floransa yakınlarındaki San Miniato’da kör edildi. Bu olay sırasında aldığı yaradan mı öldüğü yoksa Piza yakınlarında intihar mı ettiği kesin olarak bilinmemektedir. Dante’nin, “Friedrich’in kalbinin iki anahtarını da elinde tutan adam” olarak nitelediği Pietro’nun ölümü o dönemin yazarlarının ilgisini çekmiş ve bunların çoğu Pietro’nun suçsuz olduğunu savunmuştur.
kaynak:nkfu