Rabindranath Tagore Aslen NERELİ , kimdir , kaç yaşında ,biyografisi , hakkında

Rabindranath Tagore kimdir? Rabindranath Tagore hayatı, şiirleri, yazıları, edebi hayatı ve eserleri hakkında bilgi.

Rabindranath Tagore; Bengal dilini kullanan Hindistanlı şair ve yazardır (Kalküta 1861-ay.y. 1941).

Seçkin bir Brahman ailesinde yetişti, en küçük çocuk olmasına karşın payına düşen kalıtımla (miras) ömür boyu rahat yaşadı, kendisini bütünüyle sanatına adama olanağını kullandı. Özel öğretmenlerce yetiştirildi. Birkaç dilde okuma fırsatıyla şairlik yeteneğini 14 yaşlarında kanıtlayan örnekler verdi. İngiltere’de geçirdiği iki yıl (1878-1880) hukuk öğrenimini bitirmeye yetmediyse de batı kültürünün özelliklerini tanımasına yardım etti, aradığı kültür bileşiminin anahtarlarını edindi (Vurop Pravasir Patra: Bir Avrupa Yolcusunun Mektupları, 1881). İki müzikli dramla adını duyurdu: Valmiki’nin Dehası, Trajik Ay (1882). Şairliğinin toplumca kabul edilen ilk ürünleri de bu dönemde kitaplaştı: Akşam Türküleri, Sabah Türküleri (1882-1883). Aynı yıl kendi kastından on yaşında gelişmiş bir kızla geleneksel evliliğini yaptı (1883), ülkesinin asıl halkını, kırsal kesimi görüp etkilenmesiyse aile mülklerini denetleme gezisiyle oldu (1891 sonrası), bireysel dünyasının dışındaki insan yazgılarını gördükçe toplumsal bir bilinç edindi, bu amaçla ilk okulunu kurdu (1901).

Gittikçe genişleyen bir merak ve gözlem gereksinmesiyle uzun gezilere çıktı (Çin, Malaya, Japonya, Endonezya, Avrupa ülkeleri, ABD…), zamanın usta sanatçılarıyla tanışmak fırsatlarım buldu (W.B. Yeats, E. Pound; örneğin Gitanjali 1900 kitabı İngilizceye çevrilince Yeats’ın tanıtıcı önsözüyle yayımlandı, 1910). The Crescent Moon (Büyüyen Ay) kitabının çıktığı yıl, hem birikiminin hem yeni eserinin geniş yankısıyla Nobel Edebiyat Ödülü’nü kazandı (1913). Bundan sonraki başlıca şiir kitapları: The Gardener (Bahçıvan) 1913, Fruit Gathering (Meyve Zamanı) 1916 vb. Tagore, içinden gelen bütün dilekleri gerçekleştirme yoluna gitti.

Romanlar yazdı: Gora (1910), Gare Baire (Yuva ve Dünya) 1919 vb.
Öyküye emek verdi: Gaip a Gucça (Öykü Demetleri) 1912, vb.
oyunlar hazırladı: Malini (1895), Çitra (1896), Muktadhara (Makine) 1922.
Denemeler: Svadeşi-Samaç (Ulusal Eylem) 1904, Sadhana (Olgunlaşma Yolu) 1913.
Özyaşamöyküsünü yayımlattı: Civansmtri (Anılarım) 1917 vb.

Visva-Bharati Üniversitesi’nin kuruluşuna emek kattı (1924), son gezilerinde ilginç bir konferansçı olarak her yerde ilgi gördü. Eserlerinin bazılarım kendisi İngilizceye çevirdi. 1900 sonrasında özel yaşamındaki kişilerin birbiri ardı sıra ölümleri (eşi, 1902; bir kızı 1903; en iyi çömezi Satir Çandra Roy, 1904; babası, 1905; oğlu, 1907) onu inanmakta olduğu panteizme (vahdet-i vücûd) daha yoğunlukla yöneltti, müzikle uğraştı, resim yaptı, besteler hazırladı, kendine özgü şarkı üslubunu geliştirdi. İngiltere’nin verdiği Sir unvanını (1915) Pencap olayları üzerine geri çevirdi (1919); geleneksel Hint şiirinin son büyük temsilcisi sayılacak şiirinin son büyük temsilcisi sayılacak düzeyde yurdunun köklerine bağlıyken ululararası bir şiir ustası olarak da dünya çapında tanındı. Eserlerinin tümünü saptamanın olanaksızlığı birçok kaynakta özellikle belirtilir.

kaynak:nkfu