Tam adı Søren Aabye Kierkegaard‘dır. Danimarkalı yazar, felsefecidir. 1813 yılında Kopenhag’da doğmuş yine aynı yerde 1855 senesinde hayata gözlerini yummuştur.Dinsel bir eğitim aldığı okul sıralarında bile öğretim ilkelerine, kurum düzenlerine karşı çıkan tavırlar aldı. Yurt dışına yaptığı ilk gezisi olan Berlin gezisinde Schelling’in (1775 – 1854) “Mitoloji ve Vahiy Felsefesi” derslerini izledi (1841 sonrası). Aynı yıl Begriffder İronie (Alay Kavramı) adlı teziyle doktorasını tamamladı. Bundan sonraki on beş yılında otuz kadar kitap çıkardığı ama çoğunda takma ad kullandığı belirtilir (1840- 1855).
En önemli eseri Euten Eller‘de (Ya., ya da…) esteki yaşamla töresel yaşamı karşılaştırıp yeni bir esinle hepsinin üstünde dinsel yaşamın varlığını savunduğu ileri sürülür (1843). Zekası ve alaycılığıyla tanındığı Kopenhag’daki felsefe ve estetik öğrenimini ilahiyatı bitirerek yönlendirmesi, kişiliğindeki dönemeçleri gösterir. İlk eserlerini oluşturan felsefe eserlerinde Hegel’e karşı durmayı denedi, yukarıda anılan yaşamın üç aşamasının değerlerini tartıştı. Özünü yitiren insanın bunalıma düşmesini gerektirdiğini ileri sürerek yalnızlık, sıkıntı ve yazgı üzerinde durdu. Çelişkilerle dolu yaşamdaki insan yalnızlığı ve bunalım (hepsini kendisinde yaşadığı bellidir) nasıl yeni bir inançla giderilebilir sorusuna cevap aradı. Böylece arayarak, tartışarak çekişerek, bunalarak, mutsuz kalarak, Hıristiyanlığı felsefe sayan ilahiyatçılarla kavgaya girişerek… çağımızda insanı bunalıma iten bütün baskılara karşı koymanın ilk sözcüsü sayıldı. Varoluşçu felsefe onda kendisine yarayan kaynaklar buldu.
Başlıca eserleri: Forforens Daghog (Baştan Çıkaranın Güncesi) 1843, Om Begrebet Angest (Sıkıntı Kavramı) 1844, Stadier Paa Livets Vei (Yaşamdaki Aşamalar) 1845, Einübung im Chiristintum (Hıristiyanlık Öğretisi) 1950 vb.
kaynak:nkfu