Süleyman Nazif Hayatı

Süleyman Nazif’in hayat hikayesi, biyografisi, eserleri, çalışmaları, şiirleri hakkında bilgi.

Süleyman Nazif; şair ve yazardır (Diyarbakır 1870-İstanbul 1927).

Şair Fâik Ali Ozansoy’un (1875-1950) ağabeyidir. Özel öğrenimle yetişti, Arapça ile Farsçanın yanı sıra Fransızca da öğrendi. Servetifünun topluluğu içinde yer aldı. İkinci Meşrutiyet’ten sonra vali oldu: Basra (1909), Kastamonu (1910), Trabzon (1911), Musul (1913), Bağdat (1914); 1915 sonrasında İstanbul’da gazetecilik yaptı; Halk, Hakikat, İleri gazetelerinde yazdı. Ateşkesten (30 Ekim 1918) sonra İtilaf Devletleri tarafından İstanbul’un işgalinin (23 Kasım 1918) ertesi günü Hadisat gazetesinde yazdığı Kara Bir Gün yazısıyla dikkati çekti. İttihatçılarla birlikte Malta’ya sürüldü, 20 aylık bir uzaklıktan sonra İstanbul’a dönünce gazete yazarlığını sürdürdü (Resimli Gazete) zütürreden öldü. Geleneksel nazım biçimleriyle yazdığı ilk şiir örnekleri, 1906’da Mısır’da yayımlanan Gizli Figanlar kitabında toplanır. Yaşamı boyunca dil olarak Osmanlıcayı kullandı, her zaman aruz ölçüsünü yeğledi (heceyle pek az örneği vardır), zaman zaman İbrahim Cehdi, takma adını kullandı. Öteki şiir kitapları Firak-ı Irak (1918), karışık ürünleri Batarya ile Ateş (1917), Malta Geceleri (1924). Makale derlemeleri: Çal Çoban Çal (1922), Tarihin Yılan Hikâyesi (1922). Otuz eseri saptanmıştır.

kaynak:nkfu