Grover Cleveland Aslen NERELİ , kimdir , kaç yaşında ,biyografisi , hakkında
Grover Cleveland; Amerika Birleşik Devletleri’nin 22. devlet başkanıdır (Caldwell 1837-Princeton 1908).
Hukuk öğrenimi gördü, avukatlığa başladığı yıl (1859). Demokrat Parti’ye girdi. Zamanla avukat olarak ünlendi, politikacı olarak parti içinde yükseldi. 1881’de Buffalo Kenti’nin belediye başkanı, 1883’te New York genel valisi seçildi. Bu görevinde başarılı olunca 1885’te Demokrat Parti’ den ABD başkanı seçildi. Başkanlığı döneminde partizan çıkarlardan uzak bir yönetim sürdürdü. Korumacılığa büyük ölçüde son vererek dış ticareti serbest bir yapıya kavuşturdu. 1989 Başkanlık Seçimleri’nde rakibinden daha çok oy kazanmasına karşın ikinci seçmenlerce seçilmeyerek başkanlıktan uzaklaştırıldı. 1893’te yeniden başkan seçildi. İkinci başkanlık dönemi yoğun bir ekonomik bunalımın yaşandığı döneme rastladı. Bunalımdan çıkmak amacıyla yürürlüğe koyduğu önlemler, kamuoyundaki sevilen konumunu sarstı. İzlediği dış politika ile dikkatleri çekti ve kamuoyunun yeniden desteğini kazandı. 1897’de etkin politikadan ayrılarak Princeton’a çekildi. 1904’te Demokrat Parti’den yeniden başkan adayı olması için yapılan çağrıyı kabul etmedi. Aynı yıl Presidential Problems (Başkanlık Sorunları) adlı kitabı yayımlandı.
kaynak:nkfu
Douglas Hyde Aslen NERELİ , kimdir , kaç yaşında ,biyografisi , hakkında
Douglas Hyde; İrlanda dilinde Dubhighlas de Hide, lakabı An Craoibhin Aoibhinn (d. 17 Ocak 1860, Frenchpark, Roscommon ili – ö.12 Temmuz 1949, Dublin, İrlanda), Gaelce üzerine araştırmalarıyla tanınan yazar, İrlanda Cumhuriyeti’nin (Eire) ilk başkanı. Katolik ve Protestanlardan oluşan milliyetçi Gael Birliği’ni kurduğu 1893’ten, Serbest İrlanda Devleti’nin kurulmasıyla İrlanda dilinin İngilizceyle eşit statü kazandığı 1922’ye değin, İrlanda dilinin korunması ve yayılması için büyük mücadele vermiştir.
Eski Gaelce okuduğu Dublin’deki Trinity College’ı 1884’te bitirdi. 1909’da University College’daki çağdaş İrlanda dili kürsüsünün ilk profesörü oldu ve 1932’deki emekliliğine değin bu görevde kaldı. En önemli çalışmaları The Love Songs of Connacht (1893; Connacht Aşk Şarkıları) ve A Literary History of Ireland’dır (1899; İrlanda Edebiyatı Tarihi). Öteki yapıtları arasında The Bursting of the Bubble and Other Irish Play s (1905; Balon Patlayınca ve Başka İrlanda Öyunları) ile Legends of Saints and Sinners (1915; Azizlerin ve Günahkârların Efsaneleri) yer alır.
Akademik çalışmalarını yürüttüğü dönemde, siyasal etkinliklerin büyük ölçüde dışında kaldı. 1915’te, ayrılıkçı bir örgüte dönüşen Gael Birliği başkanlığından istifa etti. Daha sonra, kısa bir süre Serbest İrlanda Devleti’nde senatörlük yaptı. 1937’de yeni anayasanın kabul edilmesiyle, bütün partilerin ortak adayı olarak yedi yıllık bir süre için cumhurbaşkanlığına seçildi.
kaynak:nkfu
Rauf Orbay Aslen NERELİ , kimdir , kaç yaşında ,biyografisi , hakkında
Rauf Orbay; (d. 1881, İstanbul – ö. 16 Temmuz 1964, İstanbul), asker, siyaset ve devlet adamıdır. Kurtuluş Savaşı’nda yer almış, başbakanlık yapmış ve Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası’nın (TpCF) kurulmasında önemli rol oynamıştır.
Trablusgarp valiliği ve Heyet-i Ayan üyeliği yapmış Muzaffer Paşa’nın oğluydu. Trablusgarp Askeri Rüştiyesi’ni, Bahriye Mektebi’ni (sonradan Deniz Harp Okulu) ve Mühendishane-i Bahri-i Hümayun’u bitirerek Osmanlı donanmasına katıldı. Yemen harekâtında ve Sisam Ayaklanması’nın bastırılmasında (1908) görev aldı. 1909’da Tuna Uluslararası Suyolu Komisyonu’nda Osmanlı temsilcisi olarak bulundu. Trablusgarp Savaşı’na (1911-12) katıldı. Balkan Savaşı’nda Hamidiye kruvazörüyle Karadeniz ve Akdeniz’de düzenlediği vur kaç baskınlarıyla ün kazandı ve deniz savaşlarındaki başarılarından dolayı “Hamidiye kahramanı” olarak anılmaya başladı. I. Dünya Savaşı’nda (1914-18) Afganistan’ ın Osmanlı Devleti yanında yer alması için olağanüstü temsilci olarak Kâbil’e gönderildi. Görevini tamamlayamadan, Enver Paşa tarafından Genel İran Cephesi komutanlığına atandı. İstanbul’a döndüğünde kaymakamlığa (yarbay) yükseltildi ve Bahriye Nezareti Erkân-ı Harbiye reisliğine getirildi. Türk ve Rus tutsakların değişimi amacıyla 1917’de Danimarka’da toplanan komisyonda, miralay (albay) rütbesiyle Türk delegasyonuna başkanlık etti. Brest-Litovsk Konferansı’nda (1918) Osmanlı delegesi olarak bulundu. 14 Ekim 1918’de kurulan Ahmed İzzet Paşa hükümetinde bahriye nazırı olarak görev aldı. Mondros Mütare-kesi’ni (30 Ekim 1918) imzalayan Osmanlı delegasyonunun başkanlığını yürüttü.
Askerlikten 8 Mayıs 1919’da ayrıldı ve Mustafa Kemal’in (Atatürk) ardından Anadolu’ya geçti. Amasya Tamimi’nin (21 Haziran 1919) hazırlanmasına katkıda bulundu. Erzurum Kongresi’nde (23 Temmuz-7 Ağustos 1919) Heyet-i Temsiliye’ye seçildi. Sivas Kongresi’nde (4-11 Eylül 1919) başkan yardımcılığını üstlendi. 12 Ocak 1920’de toplanan son Heyet-i Mebusan’a Sivas mebusu olarak katıldı. Mecliste Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti adına Felah-ı Vatan Grubu’nu kurdu. Sivas Kongresi kararlarının ana hatlarıyla yer aldığı Misak-ı Milli’nin kabul edilmesinde büyük rol oynadı. 16 Mart Baskını (1920) sonrasında İngiliz işgal kuvvetlerince tutuklanarak Malta’ya sürüldü.
Lord Curzon’un yeğeni Binbaşı Rawlin-son’la değiştirilerek 16 Mart 1921’de serbest bırakıldıktan sonra 11 Kasım’da Ankara’ya gitti. Sivas mebusu olarak Türkiye Büyük Millet Meclisi’ne (TBMM) katıldı ve nafıa vekilliğine getirildi. 21 Kasım’da TBMM başkan yardımcılığına seçildikten sonra her iki görevi birlikte yürüttü. 12 Temmuz 1922’de başvekillik görevini üstlendi. Bu görevdeyken başlayan Lozan Barış Konferansı’nın (1922-23) ön hazırlıklarını yönetti. Mecliste Mustafa Kemal’e karşı muhalefeti oluşturan İkinci Grup içinde yer aldığından ve İsmet Paşa (İnönü) ile anlaşmazlığa düştüğünden 4 Ağustos 1923’te görevinden ayrıldı. Halifeliğin kaldırılmasının gündemde olduğu günlerde İstanbul’da Halife Abdülmecid Efendi ile görüştüğü için sert eleştirilere hedef oldu. Halk Fırkası’ndan (sonradan Cumhuriyet Halk Partisi) ayrılan mebuslarla birlikte TpCF’yi kurdu (17 Kasım 1924).
Kâzım Karabekir’in başkanlığını, Ali Fuat Paşa’nın da (Cebesoy) genel sekreterliğini üstlendiği TpÇF, TBMM’de etkili bir grup oluşturarak İsmet Paşa’yı başvekillikten çekilmeye zorladı. Ama çok geçmeden Şeyh Said Ayaklanması’nın (1925) kışkırtıcıları arasında gösterilerek kapatıldı (3 Haziran 1925). Baskıların yoğunlaştığı bu dönemde tedavi amacıyla Avusturya’ya giden Hüseyin Rauf, Haziran 1926’da İzmir Suikastı girişimiyle ilgili görülerek gıyapta yargılandı ve 10 yıl ağır hapis cezasına çarptırıldı. Uzun süre yurtdışında kaldıktan sonra 1935’te Türkiye’ye döndü ve Ali Fuat Cebesoy aracılığıyla Atatürk tarafından Ankara’ya çağrıldı. Hakkındaki suçlamanın kaldırılmaması üzerine yeniden İstanbul’a döndü. İsmet İnönü’nün cumhurbaşkanı olmasından sonra, cezalandırılmasının adli bir hata olduğu sonucuna varıldı. 1939’da Kastamonu milletvekili seçildi. 1942’de Londra büyükelçiliğine atandıysa da bakanlıkla anlaşmazlığa düşerek 1944’te görevinden ve devlet memurluğundan ayrıldı. İsmet İnönü’nün yeni bir parti kurma önerisini geri çevirerek yaşamının geri kalan bölümünü siyasetten uzak geçirdi. Cemal Kutay’ın, Rauf Orbay’ın anılarından ve belgelerinden yararlanarak hazırladığı Osmanlıdan Cumhuriyete Yüzyılımızda Bir İnsanımız: Hüseyin Rauf Orbay (1881-1964) adlı beş ciltlik bir yapıt 1992’de yayımlanmıştır.
kaynak:nkfu
Norodom Sihanouk Aslen NERELİ , kimdir , kaç yaşında ,biyografisi , hakkında
Norodom Sihanouk; (d. 31 Ekim 1922, Phnom Penh, Kamboçya – ö. 15 Ekim 2012, Pekin, Çin), Kamboçyalı siyaset ve devlet adamıdır. Kral, başbakan, devlet başkanı ve cumhurbaşkanı olarak görev yapmıştır. Kasım 1991’den bu yana devlet başkanlığını yürütmektedir.
Prens Norodom Suramarit ile Kamboçya kralı Sisowath’ın (hd 1904-27) kızı Prenses Kossamak Nearirath’ın oğluydu. Sisovvath’ ın oğlu Kral Monivong’un 1941’de ölmesi üzerine 18 yaşında tahta çıktı. II. Dünya Savaşı sırasında Japonların desteğiyle Kamboçya’nın bağımsızlığını ilan etti. Ama Fransızların bölgede askeri üstünlüğü ele geçirmesi karşısında, özerk devlet statüsüyle Fransız Birliği içinde kalma yolunu seçti. Kasım 1953’te Kamboçya’nın bağımsızlığını tanıyan Fransızların bölgeden çekilmesinden sonra. Ocak 1955’te Sosyalist Halk Topluluğu’nu kurdu. Ertesi ay düzenlenen bir halkoylamasıyla programına destek sağlayınca 2 Mart’ta babası lehine tahttan çekilerek başbakan, dışişleri bakanı ve Birleşmiş Milletler (BM) daimi temsilcisi oldu. Babasının ölümü üzerine (3 Nisan 1960) devlet başkanlığını üstlendi ve tarafsızlık politikasıyla ülkesini Çinhindi’ndeki savaş ortamının dışında tutmaya çalıştı. Kuzey Vietnam’ın Kızıl Khmerler’den desteğini çekmesi karşılığında Vietnamlı gerillaların Kamboçya’daki üslerden yararlanmasına izin verdi. ABD ile ilişkilerinin bozulduğu Mayıs 1965’ten sonra Çin ve Kuzey Vietnam’la işbirliğine yöneldi. Bu arada hem radikal sola, hem de tutucu çevrelere karşı baskıcı bir politika izledi. Güçlükle Sağlayabildiği barış, istikrar ve görece refah ortamı 1960’ların sonlarında sarsılmaya başladı. Sonunda ABD’den destek alan General Lon Nol’un Mart 1970’te gerçekleştirdiği darbeyle devrildi. Ardından Pekin’e yerleşerek Kızıl Khmerler’in yürüttüğü gerilla mücadelesini destekledi.
Kızıl Khmerler’in 1975’te iktidarı ele geçirmesinden sonra ülkesine dönen Sihanouk, hemen evinde göz hapsine alındı. Vietnam’ın ve Vietnam yanlısı komünistlerin başlattığı harekât sırasında, BM’den destek sağlamak isteyen Pol Pot rejimince Ocak 1979’da serbest bırakıldı. Vietnam’ın askeri işgaline karşı çıkmakla birlikte Kızıl Khmerler’le de ilişkisini kesti. Batı başkentlerine yaptığı gezilerde işgali sona erdirmeye yönelik çeşitli diplomatik girişimlerde bulundu. Kendisine bağlı Kamboçya Ulusal Kurtuluş Hareketi’nin 1982’de Kızıl Khmerler ve antikomünist Khmer Ulusal Halk Kurtuluş Cephesi ile sürgünde bir koalisyon hükümeti kurmasından sonra cumhurbaşkanlığını üstlendi. Ama koalisyon içindeki anlaşmazlıklar üzerine 1988’de bu görevden çekildi. 28 Ağustos 1989’da ise Kamboçya Ulusal Kurtuluş Hareketi’nin başkanlığından ayrıldı. 1991’de imzalanan barış antlaşmasından sonra Kamboçya’ya döndü, geçici bir organ olarak kurulan Yüksek Ulusal Konsey’in başkanlığını üstlendi.
Sihanouk’un yapıtları arasında L’Indochine vu de Pékin (1972; Pekin’den Görülen Çinhindi), Jean Lacouture ile birlikte kaleme aldığı My War with the C.I.A. (1973; CIA ile Savaşım. 1974), Wilfred Burchett ile birlikte yazdığı War and Hope: The Case for Cambodia (1980; Kampuçya’da Savaş ve Umut) ve Souvenirs doux et amers (1981; Acı Tatlı Anılar) sayılabilir.
kaynak:nkfu
Cesare Balbo Aslen NERELİ , kimdir , kaç yaşında ,biyografisi , hakkında
Cesare Balbo; (d. 27 Kasım 1789 – ö. 3 Haziran 1853, Torino), liberal ama ihtiyatlı bir anayasacı olarak tanınan Piemonteli siyaset yazarıdır. İtalyan Risorgimento (Yeniden Yükseliş) hareketinde etkili olmuş ve 5 Mart 1848 Anayasası uyarınca kurulan Sardinya-Piemonte hükümetinin ilk başkanlığını yapmıştır.
Balbo, Piemonte’nin Fransa tarafından ilhak edildiği yıllarda yetişti. Meslek yaşamına Napoleon dönemi bürokrasisinde görev alarak başladı. Savoie hanedanı 1814’te yeniden Sardinya Krallığı’nın başına getirildiğinde Balbo, Napoleon’a hizmet ettiği için eleştirilere uğradı. I. Vittorio Emanuele yönetimine pek saygı duymamasına ve Torino’daki liberallere yakınlık göstermesine karşın, devrimci hareketi benimsemedi ve hanedana bağlı kaldı. Bununla birlikte Mart 1821’deki devrimci ayaklanmanın bazı önderleriyle ilişki içinde olması ve sonradan kral olan Carlo Alberto’yu anayasacı bir harekete önderlik etmek için ikna etmeye çalışması, resmi çevrelerin gözünden düşmesine yol açtı. Bir süre için Torino’dan ayrılarak kendisini yazı yazmaya verdi.
Balbo’nun en ünlü yapıtı, Delle speranze d’Italia (1844; İtalya’nın Umutlan), onun yurtseverliğinin ve liberalizminin ardındaki devrime karşı tutumunu açıkça yansıtır. Yazılarında İtalya’nın Avusturya’dan ayrılmasının istenir bir şey olduğunu, ama bu kaybı karşılamak için Avusturya’ya Balkanlar’da toprak verilmesi gerektiğini, ayrıca papalığın çıkarlarının korunmasını ve İtalya için en iyi siyasal düzenin bir konfederasyon olabileceğini savunmuştur. Lettere di politica e letteratura edite ed inedite (1847; Yayımlanmış ve Yayımlanmamış Siyaset ve Edebiyat Yazılan) adlı yapıtında ise özellikle ılımlı bir İtalyan partisinin kurulması için çağrıda bulunmuştur.
Carlo Alberto’nun 1848’de kabul ettiği anayasal düzen (statuto) üzerine Balbo 13 Mart’ta başbakanlık görevini kabul etti. Ama İtalya’daki demokratik çalkantılar Temmuz 1848’de istifa etmesine yol açtı. Daha sonra Papa IX. Pius nezdinde Piemonte temsilcisi oldu. 1852’de yeniden yapılan başbakanlık önerisini geri çevirdi.
kaynak:nkfu
Hıfzırrahman Raşit Öymen Aslen NERELİ , kimdir , kaç yaşında ,biyografisi , hakkında
Hıfzırrahman Raşit Öymen; (d. 1899/ 1900, Trabzon – ö. 7 Mayıs 1979, Ankara), Cumhuriyet dönemi eğitim sisteminde yeni uygulamalara katkılarıyla tanınan eğitimci ve yazardır.
İstanbul Erkek Muallim Mektebi’ni (sonradan Yüksek Öğretmen Okulu) bitirdi (1918). Aynı yıl İsmail Hakkı’nın da (Tonguç) yer aldığı bir grupla birlikte pedagoji eğitimi için Almanya’ya gönderildi. Altı ay kadar sonra geri döndü (1919) ve öğretmenliğe başladı. Trabzon’da görevliyken Yeni Mektep (1921-22, 14 sayı) adlı bir dergi çıkardı. Spor etkinliklerinin gelişmesi için çalıştı; Trabzon İdman Ocağı’nın kurucuları arasında yer aldı. 1924’te İstanbul Erkek Muallim Mektebi’nde öğretmenliğe başladı. Mektebciliğin Kâbesinde İntibaat ve Tehassüsât (1926) adlı yapıtında, daha önce tedavi için gittiği Viyana’daki eğitimle ilgili gözlemlerini anlattı. 1934’te Ankara’da ilköğretim şube müdür yardımcılığına atandı; eğitim planlamasına ve eğitimde yeni yöntemlerin uygulanmasına katkıda bulundu.
1. Eğitim Şûrası için hazırladığı Tek Öğretmenlik Beş Sınıflı Köy Okulları (1939) adlı raporu iki yıl sonra uygulamaya kondu. Milli Eğitim Bakanlığı adına yayımlanan İlk Öğretim dergisini bir süre yönetti. 1943 ve 1946’da Cumhuriyet Halk Partisi’nden iki kez Bolu milletvekili seçildi. Emekliye ayrıldıktan sonra Ulus gazetesinde uzun süre eğitim üzerine yazılar yazdı (1950-60). 1955’te çıkarmaya başladığı Yurt İçinde ve Dışında Eğitim Hareketleri adlı dergiyi 1979’a değin yönetti ve başyazılarını yazdı. 1978’de Türk Eğitim Derneği’nin Eğitim Hizmet Ödülü’nü aldı.
ABD’li eğitimci ve felsefeci John Dewey’ nin izleyicilerinden olan Öymen, eğitimde “iş okulu” kavramını geliştiren Alman eğitim kuramcısı Georg Kerschensteiner’in görüşlerinden de etkilendi. Çeşitli yayın organlarında eğitim üzerine çok sayıda makale yazdı. Batılı eğitimcilerin birçok kitabını Türkçeye çevirdi Öbür yapıtları arasında Mektep İnzibatında Reform (1929), Genel Öğretim Metodları (1931, Nihat Âdil ile birlikte), Yeni Mektebe Doğru (1931), Türkiye’nin Ana Eğitim Problemleri (1965), Doğulu ve Batılı Yönü ile Eğitim Tarihi (1969), İslam Eğitim Tarihi (1973-74, 2 cilt, M. Dağ ile birlikte), Köy Enstitülerinin Kuruluşu ve Problemleri (1976), Cumhuriyet Eğitimine Geçişte Atatürk’ün Etkisi (1977), Cumhuriyet Dönemi Eğitimine Toplu Bir Bakış (1977) sayılabilir.
kaynak:nkfu
Mungo Park… (2)
Cengiz Tanç… (1)
Kürşad Aslen… (1)- Latifi Aslen… (1)
Turgut Reis… (1)
Nene Hatun… (1)
Barbaros… (1)
İbrahim Naci… (1)- Diego Maradona… (1)
Ebu’l Alâ… (1)