Gabriel Garcia Marquez, 1972 yılında Neustadt Uluslararası Edebiyat Ödülü’nü ve 1982 yılında Nobel Edebiyat Ödülü‘nü kazandı.

Gabriel Garcia Marquez, 6 Mart 1927 tarihinde Aracataca, Kolombiya’da ailesinin on bir çocuğunun ilki olarak doğmuştur. Yoksul bir ailenin oğlu olarak doğan Gabriel Garcia Marquez, ortaokulu Barranquilla’da ve Hükûmet tarafından verilen bir burs sayesinde Bogota’da liseyi okudu. Kolombiya Ulusal Üniversitesinde ve Cartagena Üniversitesinde hukuk ve gazetecilik okudu. Öğrenimini yarım bıraktı.

1948 yılında gazeteciliğe başlayan Gabriel Garcia Marquez, 1950 yılında Bogota’da çıkan El Espectador gazetesinin Roma ve Paris muhabirliğini yaptı. 1954 yılında çalıştığı gazete tarafından Roma’ya gönderildi. O zamandan sonra ömrünün büyük bölümünü Paris, Venezuela ve son olarak da Mexico City olmak üzere yurt dışında geçirdi. Romanlarıyla ünlenmesine rağmen hep gazeteciliğe devam etti.

1958 yılında Kolombiya’ya dönen Gabriel Garcia Marquez Venezuela‘nın başkenti Caracas’da gazeteci olarak çalışmaya devam etti. 1960 yılında Mexico’da senaryo yazarlığı ve gazetecilik yapmıştır. Fidel Castro ile yakın dostluk kurdu.

1973 yılında İspanya’ya gidip Barcelona’ya yerleşmiştir. Daha sonra 1983 yılında bir gerilla grubuyla ilişkisi olduğu suçlamasıyla karşı karşıya kalınca Meksika’ya giderek yerleşti ve ölümüne kadar orada yaşadı. Marquez, Kolombiya hükümeti ile ülkenin en büyük gerilla hareketi Kolombiya Devrimci Silahlı Kuvvetleri (FARC) arasında görüşmeler yapılmasına yardımcı oldu.

Gabriel Garcia Marquez Latin Amerika’da büyülü gerçekçilik olarak anılan akımın önde gelen yazarlarındandır. Dilinin bütün zenginliklerini çok iyi bilip kullanması sayesinde düzyazıda bile şiirin gücünü yansıtabilmiştir.

Bir Kayıp Denizci adlı eserinde Luis Alejandro Velasco adlı bir denizcinin gemisinin batmasıyla birlikte bir salın üzerinde on gün boyunca okyanusta yaşamasını konu edinmektedir. Albay’a Mektup Yok adlı eserinde ise romanın kahramanı iç dünyasında yalnız biridir. 1967 yılında yayımladığı “Yüzyıllık Yalnızlık” adlı eseri Gabriel Garcia Marquez’i dünya çapında bir şöhrete kavuşturmuştur.

Kitap ilk çıktığında büyük bir yoksulluk içinde olan yazar bütün borçlarını ödemeyi başarmıştır. 30 farklı dile çevrilen bu eser 50 milyondan fazla satmıştır. New York Times gazetesi Eski Ahitten sonra okunması gereken ilk edebiyat ürünü olarak tanımlamıştır.

Gabriel Garcia Marquez’in 1985 yılında yazdığı Kolera Günlerinde Aşk isimli romanı Hollywood tarafından oldukça beğenilmiş ve romanın haklarını alabilmek için çok uğraşmıştır. Yapımcı Scott Steindorff üç yıl boyunca yazarın peşinden koşmuş ve sonunda izni koparmıştı. Film 2007 yılında sinemaya uyarlanmıştır.

1981 yılında Kırmızı Pazartesi adlı romanında ise bir cinayetin odağında olan Santiago Nasar’ın öyküsü anlatılmaktadır.

Gabriel Garcia Marquez, 1972 yılında Neustadt Uluslararası Edebiyat Ödülü’nü ve 1982 yılında Kırmızı pazartesi adlı romanı ile Nobel Edebiyat Ödülü‘nü kazandı.

1989 yılında Simon Bolivar’ın yaşamının son aylarını konu edinen Labirentindeki General adlı kitabını yazdı.

1996 yılında Kolombiya uyuşturucu kartelinin patronu Pablo Escobar tarafından kaçırılan on insanın hikâyesini anlattığı Bir Kaçırılma Öyküsü kitabı basıldı. Aynı yıl The New York Times serbest kürsü sayfasında göçmen Elian Gonzalez’in hikâyesini bilinenden farklı olarak anlatan bir yazı yazdı.

1970’lerin ortalarında Şili diktatörü Augusto Pinochet düşürülmeyene kadar hiçbir kitap yayımlamayacağını söyledi. Gabo’nun arkadaşları ise bu açıklamanın “önden planlanmış bir etki” yaratmak için yapıldığında hem fikirdi. Zaten yazar da bu açıklamasına sadık kalmadı ve kısa bir süre sonra Kolera Günlerinde Aşk’ı yayımladı.

1958 yılında Mercedes Barcha Pardo ile evlendi ve Rodrigo García ve Gonzalo isimli iki çocuğu oldu.

Gabriel Garcia Marquez, 17 Nisan 2014 tarihinde Meksika’da 87 yaşında ölmüştür.

Yazarın kişisel arşivi ölümünün ardından ailesi tarafından Amerika’nın Austin kentinde bulunan Teksas Üniversitesi‘ne 2,2 milyon dolara satıldı.

Kitaplarından bazıları :
1955 – Yaprak Fırtınası, (La hojarasca)
1961 – Albaya Mektup Yazan Kimse Yok, (El coronel no tiene quien le escriba)
1962 – Hanım Ana’nın Cenaze Töreni, (Los funerales de la Mamá Grande)
1962 – Şer Saati , (La mala hora)
1967 – Yüzyıllık Yalnızlık , (Cien años de soledad)
1970 – Sevgiden Öte Sürekli Ölüm, (Muerte constante mas alla del amor )
1972 – İyi Kalpli Erendira ile İnsafsız Büyükannesinin İnanılmaz ve Acıklı Öyküsü, (La increíble y triste historia de la cándida Eréndira y de su abuela desalmada)
1973 – Mavi Köpeğin Gözleri, (Ojos de perro azul)
1975 – Başkan Babamızın Sonbaharı, (El Otoño del patriarca)
1981 – Kırmızı Pazartesi, (Cronica De Una Muerte Anunciada)
1985 – Kolera Günlerinde Aşk, (El amor en los tiempos del cólera)
1989 – Labirentindeki General, (El general en su laberinto)
1992 – On İki Gezici Öykü, (Doce cuentos peregrinos)
1994 – Aşk ve Öbür Cinler, (Del amor y otros demonios)
2004 – Benim Hüzünlü Orospularım, (Memoria de mis putas tristes)
1970 – Bir Kayıp Denizci, (Relato de un náufrago)
1982 – Latin Amerika’nın Yalnızlığı
1982 – Marquez’le Konuşmalar Plinio Apuleyo Mendoza ile birlikte, (El olor de la guayaba. Conversaciones con Plinio Apuleyo Mendoza)
1986 – Şili’de Gizlice (Miguel Littin’in Serüveni), (La aventura de Miguel Littín clandestino en Chile)
1996 – Bir Kaçırılma Öyküsü, (Noticia de un secuestro)
2002 – Anlatmak İçin Yaşamak, (Vivir para Contarla)

Kaynak:Biyografi.info