III. Innocentius Aslen NERELİ , kimdir , kaç yaşında ,biyografisi , hakkında (Papa)

III. Innocentius; asıl adı Lotario Di Segni (d. 1160/61, Gavignano Şatosu, Campagna di Roma, Papalık Devletleri – ö. 16 Temmuz 1216, Perugia), 1198-1216 arasında papadır. Ortaçağ papalık kurumunu saygınlığının ve gücünün doruğuna ulaştırmıştır.

Lotario, annesi Claricia Scotti dolayısıyla pek çok Romalı soylu aileyle akrabaydı. Paris’te ilahiyat, Bologna’da kilise hukuku okudu. Büyük kilise hukukçusu Pizalı Huguccio’nun öğrencisi oldu, ruhani ve dünyevi iktidar arasındaki ilişki konusunda onun ılımlı öğretilerinden etkilendi. Akrabası olduğu sanılan Papa III. Clemens 1190’da Lotario’yu diyakoz yardımcılığından kardinal diyakozluğuna getirdi. Papa III. Celestinus döneminde (1191-98) kilise yönetiminde önemli görevler almayan Lotario bu yıllarda çeşitli ilahiyat yapıtları kaleme aldı. Bunlardan ikisi, İnsanın Açması Durumu ve Missanın Gizemleri Üzerine, gelecekteki siyasal etkinliklerini esinlendiren çileci yaklaşımı ortaya koyan önemli metinlerdir.

Innocentius, III. Celestinus’un ölümünden sonra papa seçildi. Onun Hristiyan dünyasında papalığa kazandırdığı üstün konum aslında Papa VII. Gregorius döneminde (1073-85) gerçekleşen hazırlığın ürünüydü. Ama Innocentius skolastik dönemin hukuk, felsefe ve ilahiyat düşüncesini mistik coşkunlukla birleştirerek papalığın görkemine yepyeni bir dil ve ideoloji kazandırdı. Papalığı döneminde Hristiyan dünyasında ortaya çıkan siyasal kümelenmeler de Innocentius’un yalnızca kilisenin iç sorunlarında değil, günün bütün önemli siyasal sorunlarında da ruhani yetkisini kullanmasına olanak verdi. Ama ona göre papalığın çok yönlü iktidarı, manevi gerekçelerle dünyevi alana taşsa bile temelde ruhani bir egemenlikti. Birçok alanda papalığın üstünlüğünü savunması, dünya işlerini yönetme isteğinden değil, bu anlayıştan kaynaklanıyordu.

Innocentius göreve başladıktan kısa süre sonra, uygulamada papalık yönetiminden bağımsız olan Roma’yı papalığa bağladı. Güç de olsa birkaç yıl içinde soylular arasındaki rakip hizipleri uzlaştırdı, halkın çoğunluğunun desteğini sağladı. Pepin ve Charlemagne’ın yerine getirilmemiş sözlerini öne sürerek, Roma’dan Adriyatik’e kadar uzanan Spoleto Düklüğü ile Ancona Markiliği’ni Papalık Devletleri’ne kattı.

Almanya’da iki rakip kral çıkması karşısında izlediği politika da İtalya sorunuyla ilişkiliydi. Kutsal Roma-Germen İmparatorluğuma bağlı prensler, VI. Heinrich’in oğlu II. Friedrich’in taht üzerindeki iddiasını yok sayarak yeni Alman kralının seçiminde anlaşmazlığa düştüler. Bir bölümü, VI. Heinrich’in kardeşi Hohenstaufen hanedanından Schwaben dükü Philipp’i, bir bölümü de Alman krah III. Heinrich’in (Aslan) oğlu ve İngiliz kralları I. Richard’la (Aslan Yürekü) John’un yeğeni Braunschweig dükü Otto’yu (sonradan IV. Otto) seçtiler. Hohenstaufen geleneğinden ürken III. Innocentius, Otto’yu desteklediyse de Philipp üstün gelince, birkaç yıl sonra onunla yeniden görüşmeye oturmak zorunda kaldı. Ama Philipp 1208’de beklenmedik biçimde Wittelsbachh Otto tarafından öldürüldü. Bunun üzerine Innocentius IV. Otto’ya imparatorluk tacını giydirdi.

Taç giymesinin hemen ardından Otto, papanın Papalık Devletleri’ndeki hükümdarlığım açıkça çiğneyen eylemlere girişti, Sicilya’ yı yeniden imparatorluğa katmaya çalışarak papayı gücendirdi. Sonunda Sicilya Krallığı’nı almaya girişince Innocentius onu aforoz etti ve başka seçeneği olmadığı için genç Sicilya kralı Friedrich’i Alman kralı ve imparator yapmaya karar verdi. Onu Almanya’yla Sicilya’yı ayrı tutmaya ikna edebileceğini umuyordu. 1212’deki Alman kralı seçiminde Friedrich’i destekledi. Nitekim 1216’da II. Friedrich, Sicilya Krallığı’nı çocuk yaştaki oğlu Heinrich’e bırakacağına törenle söz verdi.

Friedrich bu arada Fransa krah II. August Philippe’nin yardımıyla, IV. Otto ile Otto’ nun amcası ve müttefiği İngiltere kralı John’u Bouvines Çarpışması’nda yenmişti (1214).

Oysa Innocentius’un Fransız ve İngiliz krallarıyla karmaşık “bir ilişkisi vardı. Angevin hanedanı üyesi düşmanlarıyla akraba olan IV. Otto’ya her zaman karşı olan Philippe August boşadığı kraliçeyle, 12 yıllık bir direnmeden sonra papanın isteğine uyarak yeniden evlenmişti. Öte yandan papa, Canterbury Katedrali’ndeki keşişlerin, kendi isteğine uygun olarak başpiskopos seçtikleri Kardinal Stephen Langton’u tanımayan İngiltere kralı John’u aforoz etmişti. Bunun üzerine son anda papaya boyun eğen John, Fransa’nın İngiltere’yi işgaline engel olabilmek için, ülkesinin papalığın fief’i olduğunu ilan etti (1213).

III. Innocentius John’u Fransa’ya karşı gerçekten korumakla birlikte, ne koruması altındaki II. Friedrich’i Philippe August’un askeri desteğinden yoksun kılabiliyor, ne de John’dan müttefiki ve yeğeni Otto’yu yalnız bırakmasını isteyebiliyordu. Ama bu sırada Magna Carta’yı imzalamak zorunda kalan John’un, feodal süzereni olarak Innocentius’a şikâyette bulunması üzerine papa, Magna Carta’nın kendisinin onayı olmadan zorla imzalatıldığını ileri sürerek yasayı geçersiz kıldı.

IV. Haçlı Seferi (1198-1204), Venedik’in çıkarları doğrultusunda ve Innocentius’un isteğinin tersine Konstantinopolis’e (İstanbul) yönelmişti. Ama böylece Latin İmparatorluğu’nun ve Konstantinopolis Patrikliği’ nin kurulmasıyla Doğu ve Batı kiliselerinin yeniden birleşebileceğini uman papa bu oldubittiyi onayladı. Albi heretiklerine yönelen Haçlı seferi ise Innocentius’un onayıyla papalığa heretikleri zor kullanarak ezme yetkisini tanıyarak kilise tarihinde olumsuz bir sayfa açtı. Innocentius, heretiklere ölüm cezası verilmesini hiçbir zaman istemediyse de, kan dökülmesini önleyemedi.

Ama Albi heretiklerinin halkın desteğini kazanmasında, çoğunun yoksul ve çileci bir yaşam sürmesinin payı olduğunu kavramıştı. Kendisi de sade bir yaşam süren papa, Katolik din adamları ve halk arasında bu tutumu destekledi. Kuzey İtalya’daki Humiliati (Alçakgönüllüler) tarikatına, Huesca’lı Durandus’un Yoksul Katolikleri’ne, Dominikenlere ve özellikle Assisili Aziz Francesco’nun kurduğu ilk tarikata halk arasında vaaz verme yetkisi tanıdı. İlk gezginci tarikatlar III. Innocentius’un döneminde kuruldu.

Öte yandan IV. Iıaterano Konsili (1215), bütün kilisenin temsil edilmesi ve özellikle kararlarının önemi bakımından ortaçağ papalık tarihinin doruk noktasını oluşturdu. Konsil, Komünyon ayininde kutsanan ekmek ve şarabın gerçekten İsa’nın etiyle kanına dönüştüğü yolundaki töz dönüşümü dogmasını ilan etti, her Katoliğin yılda en az bir kez günah çıkarması ve Paskalya’da Komünyon’a katılması gerektiğini bildirdi, din adamlarının ordali gibi sınavlara girmesini yasakladı. Konsilin kilise içinde ve dışında gerçekleştirdiği dinsel reformlar ortaçağda kilisenin iç ve dış tehlikeler karşısında 300 yıl daha ayakta durabilmesini sağladı. Innocentius’un kararnamelerinden Petrus Collivaccinus’un hazırladığı derleme Compilatio Tertia (üçüncü derleme) papanın resmi onayını aldı. Innocentius’un kararlarının çoğu, daha sonra Corpus Iuris Canonici’nin (Kilise Hukuku Metinleri) ikinci bölümünde toplandı.

kaynak:nkfu

Etiketlerbiyografisi, dönemi, hakkında (Papa) 0, hayatı, iii. innocentius, III. Innocentius Aslen NERELİ, III. Innocentius kimdir ve ne yapmıştır? 3. Innocentius hayatı, kaç yaşında, kimdir, Papa, papalık dönemi hakkında bilgi.

IV. Innocentius Aslen NERELİ , kimdir , kaç yaşında ,biyografisi , hakkında (Papa)

IV. Innocentius; asıl adı Sinibaldo Fieschi (d. 12. yy sonları, Cenova – ö. 7 Aralık 1254, Napoli), 1243-54 arasında papadır. Ortaçağın en önemli papalarından biridir.

Ekonomik bakımdan gitgide güçlenen, ayrıca kilise hiyerarşisinde de yükselen bir aileden geliyordu. Öğrenimine, piskopos olan üç amcasından birinin gözetiminde Parma’da başladı. Daha sonra dönemin en ünlü kilise hukuku bilginlerinin bulunduğu Bologna’ya gitti ve bu dalda uzmanlaştı. Önce Cenova’da, ardından da Parma’da katedral kurulu üyesi oldu. 1225’te İtalya’da Albenga piskoposluğuna atandı. 1227’de Papa IX. Gregorius tarafından Lucina’da St. Laurentius kardinal papazlığına getirildi. 1235-40 arasında Ancona Markiliği’nin başrahibi iken Camerino ve Ravenna’da Guelfolardan yana tutum aldı.

Kilise hukuku alanındaki öğrenimi ve deneyimi Innocentius’u papalık ile imparatorluk arasındaki çatışmada belirleyici rol oynamaya hazırlamıştı. Apparatus in quinqué libros Decretalium adlı yapıtında topladığı ünlü yorumları bu alandaki uzmanlığına tanıklık ediyordu. İmparator II. Friedrich ise imparatorluk otoritesini İtalya’da kurmayı düşündüğü güçlü bir devlet temelinde yeniden oluşturmak niyetindeydi; imparatorluk iktidarını (imperialis potestas) otokratik biçimde uygulama hakkı olduğuna inanıyordu. Bu yüzden evrensel iktidar (universalis potestas) iddiasındaki kiliseyle çatışması kaçınılmazdı. Kilise hukuku bilginlerinin geliştirdiği universalis potestas kuramı uyarınca, papanın evrensel egemenliği soyut hukuk düzeyinde bütün krallıkları kapsıyordu. Oysa papa pratikte iktidarı geçici olarak imparator ve krallara bırakmak zorunda kalmıştı.

IV. Celestinus’un kısa süren papalığından (1241) sonra 18 ay boyunca boş kalan bu makama IV. Innocentius’un seçilmesi II. Friedrich’i yüreklendirdi. Friedrich, IX. Gregorius’un aforoz hükmünü üzerinden kaldırmak için yeni papayla hemen görüşmeye oturdu. 31 Mart 1244’te bir anlaşmaya varılmasına karşın papa Friedrich’e güvenmiyordu. Roma’da kendini güvencede görmediği için imparatorla görüşmeleri keserek kentten ayrıldı. Akrabalarının hazırladığı Ceneviz kalyonları Innocentius’u Cenova’ ya, oradan da Lyon’a götürmek üzere Civitavecchia’da bekliyordu. Lyon’un görünürde imparatorluğa bağlı olmasına karşın Innocentius orada Fransa kralı IX. Louis’ nin koruması altındaydı.

1244 sonlarında papa, ertesi yaz Lyon’da bir genel konsil toplanması çağrısında bulundu. Daha önce IX. Gregorius da bir genel konsil çağrısı yapmış ama II. Friedrich Meloria Deniz Savaşı’nda Pizalıların eline düşen 100’ü aşkın piskoposu tutsak ederek toplantıyı engellemişti. Konsil gündeminde üç konu vardı: İmparator sorunu, Kutsal Kabir’in (İsa’nın Kabri) kurtarılması ve Moğol ilerlemesine karşı Hıristiyanlığın korunması. Konsilde Suessa’h Thaddeus’un imparatoru savunmasına karşın II. Friedrich kesinlikle mahkûm edildi; uyrukları üzerindeki sadakat yükümlülüğü kaldırıldı; yalan yere yemin etme, kutsallığa saygısızlık ve heretiklik suçlamalarıyla tahttan indirildi. Bunun üzerine papa, Alman prenslerini yeni bir imparator seçmeye çağırdı. Prensler önce Thüringen landgrafı Heinrich Raspe’yi imparator seçtiler; onun ölümü üzerine 1247’de Hollandalı Willem seçildi. II. Friedrich’in mahkûm edilmesi Almanya’da umulan siyasal sonuçları doğurmadıysa da papa ailesinin Kuzey İtalya’da sağlamlaştırmayı başardığı ilişkiler ağının gücünü gösterdi. Bu sayede imparator 1247’de Parma’da bozguna uğratıldı.

II. Friedrich 13 Aralık 1250’de öldü. Bunun üzerine papa Lyon’dan ayrılarak 1253’te muzaffer biçimde Roma’ya döndü. Bu arada II. Friedrich’in oğlu IV. Konrad’a karşı mücadeleyi sürdürmek ve Sicilya Krallığı’nı fief olarak verecek bir kral bulmak zorundaydı. Sicilya’yı önce Cornwall kontu Richard’a, ardından Anjou’lu Charles’a önerdi ama ikisi de öneriyi geri çevirdi. Sonunda İngiltere kralı III. Henry Sicilya’yı oğlu Edmund için kabul etti. IV. Konrad’ın Mayıs 1254’te ölmesinden sonra papalık ordusu IV. Konrad’ın çocuk yaştaki oğlu Konradin’in adına naipliği yürüten, II. Friedrich’in gayri meşru oğlu Manfredi karşısında bozguna uğradı. Kısa süre sonra Aralık 1254’te papa Napoli’de öldü. II. Friedrich’le sürdürdüğü mücadele hem Innocentius’un papalığının, hem de bir bütün olarak dönemin belirgin özelliğine ışık tutar. Bu dönemde papanın ve kardinallerin siyasal etkinlikleri ile kişisel ve aile servetleri arasında yakın ilişki vardı. Papa, siyasal bağlılığı ideolojik dürtülerin ötesinde koruma konusunda yalnızca akrabalarına ve mülk dağıttığı uyruklarına güvenebilirdi. Innocentius’un dinsel, siyasal ve askeri konumlarda hep aile üyelerini tutmasını ve kilise mülklerini onlar lehine dağıtmasını bu olgu açıklıyordu. Ama papa, kilise görevlerini akrabalarına dağıtma politikasında öncellerinin çok ötesine geçerek akraba kayırmanın zamanla papaların doğal ayrıcalığı olarak görülmesini sağlayan bir geleneği yerleştirdi.

Hristiyan dünyanın her köşesiyle ilgilenen IV. Innocentius, sınır boylarına kadar bütün Avrupa’yı sarsan sorunlarla yüzyüze geldi. Filistinli Hıristiyanların çağrılarına yanıt olarak IX. Louis’yi bir Haçlı seferi düzenlemeye ikna etti. Ama bu sefer kralın tutsak düşmesiyle (1250) dramatik biçimde sona erdi. Papa, Moğolların Avrupa’nın doğusunda ilerlemesini durdurmak umuduyla Moğol hanına Giovanni Carpini’nin başkanlığında bir heyet gönderdi. Rusya ve Ukrayna’yla kilise birliğinin koşullarını yaratmak amacıyla Ortodoks Kilisesi’yle de ilişki kurdu.

kaynak:nkfu

Etiketler4. innocentius, biyografisi, dönemi, hakkında (Papa) 0, hayatı, IV. Innocentius Aslen NERELİ, IV. Innocentius kimdir ve ne yapmıştır? 4. Innocentius hayatı, kaç yaşında, kimdir, Papa, papalık dönemi hakkında bilgi.

II. Innocentius Aslen NERELİ , kimdir , kaç yaşında ,biyografisi , hakkında (Papa)

II. Innocentius; asıl adı Gregorio Papareschi (d. Roma – ö. 24 Eylül 1143, Roma), 1130-43 arasında papadır.

1122’de Papa II. Calixtus tarafından Worms Konkordatosu’nu hazırlayan elçiler arasında görevlendirildi. 1123’te papalığın Fransa temsilcisi oldu. Papa II. Honorius’un öldüğü gece (13 Şubat 1130) azınlıktaki bir grup tarafından Iİ. Innocentius adıyla papalığa seçildi. Ama kısa süre sonra çoğunluk, Kardinal Pietro Pierleoni’yi II. Anacletus adıyla aynı makama getirdi. Innocentius derhal takdis edilerek göreve başladıysa da Haziran 1130’da Anacletus karşısında Fransa’ya kaçmak zorunda kaldı. Ama Clairvaux’lu Aziz Bernard, Fransız Kilisesi ile İngiltere kralı I. Henry’nin Innocentius’u desteklemesini sağladı. Magdeburg başpiskoposu Aziz Norbert ise Alman Kilisesi’ni (Ekim 1130) ve Alman kralı II/III. Lothar’ı İnnocentius’un yanına çekti.

Innocentius Mart 1131’de Liege’de Lothar ile buluşarak onu Anacletus’la savaşmaya ikna etti. Bunun üzerine Ağustos 1132’de Alman ordusu İtalya’ya girdi. Ertesi haziranda Almanlar Anacletus grubunun denetimindeki bölge dışında bütün Roma’yı almışlardı. Innocentius Lothar’a imparatorluk tacını giydirdi; buna karşın Worms Konkordatosu’nu, dindışı iktidara din adamlarını atama yetkisini yeniden verecek biçimde gözden geçirmeyi reddetti. Ama Lothar italya’dan ayrılınca Innocentius Piza’ya kaçmak zorunda kaldı. Burada Anacletus’u mahkûm etmek üzere bir konsil topladı; Lothar da Güney İtalya’yı yeniden işgal etti (1136-37) ve Anacletus’un başlıca destekçisi Sicilya kralı II. Ruggiero’yu italya’dan attı.

Ocak 1138’de Anacletus’un ölmesi Ruggiero’nun durumunu tehlikeye düşürdü. Anacletus’un hemen ardından IV. Victor’un karşı papalığa seçilmesine karşın, Bernard 29 Mayıs 1138’de Victor’u çekilmeye ikna etti. Innocentius Nisan 1139’da bölünmeyi sona erdirmek, Ruggiero’yu aforoz etmek ve İngiltere kralı Stephen’ı meşru hükümdar sayan kararını (1136 Paskalya’sı) İmparatoriçe Mathilde’ye onaylatmak üzere II. Laterano Konsili’ni toplantıya çağırdı. Ama Ruggiero 22 Temmuz 1139’da Innocentius’u tutsak ederek kendisini Sicilya kralı olarak tanımaya zorladı. Ruggiero ve Innocentius aynı yıl birbirlerinin unvanlarını karşılıklı olarak tanıdılar.

Innocentius, Haçlı seferleri sırasında kurulan Templier tarikatının tüzüğünü onayladı. Sens Konsili’nde (1140) Bernard’ın, ilahiyatçı ve felsefeci Petrus Abaelardus ile destekçisi Amoldo da Brescia’yı heretiklik suçlamasıyla mahkûm etmesini destekledi. Papalığının bundan sonraki döneminde özellikle Romalıların kurduğu belediye karşısında kilisenin bağımsızlığını korumak için mücadele etti. Fransa kralı VII. Louis’nin Bourges başpiskoposluğu için papalıkça yapılan seçimi tanımaması üzerine Fransa’ya ayin yasağı koydu.

kaynak:nkfu

Etiketler2. innocentius, biyografisi, dönemi, hakkında (Papa) 0, hayatı, II. Innocentius Aslen NERELİ, II. Innocentius kimdir ve ne yapmıştır? 2. Innocentius hayatı, kaç yaşında, kimdir, Papa, papalık dönemi hakkında bilgi.