Etiket: Raimondo D’Aronco kimdir ve ne yapmıştır? Osmanlı mimarı Raimondo D’Aronco hayat hikayesi

Raimondo D’Aronco Hayatı ve Eserleri

Raimondo D’Aronco; (d. 31 Ağustos 1857, Gemona – ö. 3 Mayıs 1932, Udine), II. Abdülhamid döneminde İstanbul’da hassa mimarı olarak çalışan İtalyan sanatçıdır. Mimarlık eğitimini Venedik Akademisi’nde 1880’de tamamladı. Öğretim üyeliği yanında, çeşitli proje yarışmalarına katılarak yoğun bir mimari etkinlik de gösterdi. Osmanlı Hükümeti ile ilişkisi ilk kez 1893’te I. Osmanlı Ulusal Tarım ve Sanayi Sergisi projesini üstlenmesiyle başladı. 1896’da II. Abdülhamid’in isteğiyle, saray mimarı olarak çalışmak üzere İstanbul’a geldi. Burada kaldığı sürede padişah ve saraydan başka, üst düzeyde yöneticiler, paşalar, kentin ileri gelenleri ve İtalyan konsolosluğu için de tasarımlar yaptı. Mimarlık uygulamalarının yanı sıra, İstanbul’a aynı dönemde gelen öteki yabancı mimarlardan bazısı gibi öğretim üyesi olarak da çalıştı. II. Abdülhamid’ in 1908’de tahttan indirilmesi üzerine İtalya’ya döndü. Udine’de açtığı bürosunda ve Napoli Teknik Üniversitesi’nde öğretim üyesi olarak çalışmalarını yaşamının sonuna değin sürdürdü.

D’Aronco, kendi döneminde Batı’da geçerli olan art nouveau üslubu ile Türkiye’ de karşılaştığı tarihsel verileri ve İslama özgü bazı öğeleri eklektik bir tutumla değerlendiren ve yorumlayan ilginç bileşim denemeleri gerçekleştirmiştir. Tarım, Orman ve Maden Bakanlığı (1900, bugün Marmara Üniversitesi Rektörlük Binası), Tarabya’daki İtalyan Büyükelçiliği (1905; bugün İtalyan Konsolosluğu yazlık binası) gibi tasarımlarında Osmanlı baroğunun ve eliböğründeli cumbalı, geniş saçaklı yalılarla köşklerin etkileri belirgindir. Yenimahalle Camisi (1902), Karaköy Mescidi (1903) ile Beşiktaş’taki Küçük Şeyh Zafir Külliyesi (1903-06) gibi dinsel mimarlık yapıtlarında da hem yerel hem de Batılı mimarlık anlayışlarından yararlandığı görülür. Fransız mimar Vallaury ile birlikte tasarladığı Mekteb-i Tıbbiye-i Şahane Binası ise (1900, bugün Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi), Osmanlı, Hint-İslam ve hatta Uzakdoğu etkilerini yansıtan, düşsel bir biçim diliyle gerçekleştirilmiştir. Cağaloğlu’ndaki Düyun-ı Umumiye Binası da (1899, bugün İstanbul Erkek Lisesi) onun Vallaury ile birlikte yaptığı başka bir yapıdır. En verimli dönemini İstanbul’da yeni yapılar tasarlayarak ve onarımlar yaparak geçiren d’Aronco’ nun, Kuruçeşme’deki Nazime Sultan Yalısı, Karaköy Mescidi ve Fenerbahçe’deki Botter Evi gibi bazı önemli yapıtları, çeşitli nedenlerle bugün yok olmuştur. Beyoğlu’ndaki Botter Apartmanı’nın ise, art nouveau üslubunun Türkiye’deki en iyi örneği olduğu söylenebilir.

kaynak:nkfu

Etiketler, , , , , , ,