İki İtalyan erkek kardeş, vizyonu olan sembolik benzetmelerle İtalyan tarihine ve içinde bulundukları döneme eğilmeden önce, toplumsal / eleştirel İtalyan sinemasının en önemli temsilcileri arasında sayılmaktaydı.
Toskana’da San Miniato’da dünyaya gelen iki kardeş, 50’li yıllarda Piza’da bir film kulübü kurarak sinema faaliyetlerine başladılar. Vittorio De Sica’nın uzun yıllar senaristliğini yapmış olan Cesare Zavattini ile birlikte 1954 yılında San Miniato, Luglio 44 adlı kısa bir belgesel film gerçekleştirdiler. Taviani kardeşler ve yönetmen ortaklan Valentino Orsini, 60’Iı yıllara kadar reji asistanlığı ve arada bir yaptıkları senaryo çalışmaları dışında, kısa belgesel filmlere yoğunlaştılar.
1962: Gerçekçi İlk Filmler İki kardeş ilk uzun metrajlı filmlerini de Orsini ile birlikte çevirdiler. Un uomo da bruciare (Yakılacak Adam, 1962) Neorealizmi (Yeni-Gerçekçiliği) çağrıştıran belgesel bir stilde, yurdu Sicilya’ya dönen bir adamın öyküsünü anlatır. Siyasete bulaştığı için adam Mafia’nın kurbanı olur. I fuorilegge del matrimonio (1963) adlı filmi tamamladıktan sonra, Taviani kardeşler Orsini ile işbirliklerine son verdiler.
1967’den Sonra: Devrim ve Yansıtma Sinema tarihinde kafa dengi, hatta nerdeyse “symbiotic” (ortak-yaşamlı) sayılabilecek ekip çalışmalarıyla tek olan bu iki kardeş, sonraki filmlerinde ülkelerinin geçmişindeki ve şimdiki zamana ilişkin sosyal problemleri ve çatışmaları çok titiz ve direkt bir biçimde yansıttılar. Bunu yaparken sosyalist bir perspektif kullanarak seyircinin zevkine hiç taviz vermediler. I sovversivi (Fesatçılar, 1967) adlı filmde 1964’te ölen İtalyan Komünist Partisi genel sekreteri Palmiro Togliatti’nin yandaşlarından olan ve siyasal açıdan özdeşleştikleri kişinin kaybından sonra kendilerine yeni bir yön çizen hayali dört kişi konu edilmektedir. San Michele aveva un gallo (1971) ve Allonsanfan (1974) adlı filmler tarihsel enstantane çekimlerle 1880 sıralarındaki köylü isyanlarını ve 1814/15 Viyana Kongresi sırasında Devrimle Restorasyon arasındaki savaşı anlatmaktadır. Bu yapıtlar aynı zamanda İtalya’daki ilerici hareketlerin strateji, ihmal ve ‘yanlış bilinçlendirme’ analizi niteliğindedir. Her iki film, düşünsel yoğunluğun yanı sıra, iki kardeşin ilerideki yapıtları için de tipik olan İtalya manzaralarına yoğunlaşan estetik bir görüntü dünyasını gözler önüne sermektedir.
1977: Padre padrone (Babam ve Ustam): Taviani kardeşler, Gaviano Ledda’nın otobiyografik romanından uyarladıkları ve aslında yalnız televizyonda gösterilmek üzere çektikleri Padre padrone (Babam ve Ustam, 1977) adlı filmle geniş kitlelerce tanındılar. Cannes’da Altın Palmiye ile ödüllendirilen bu yapıt gerçekçi, kuru tasvirlerle Sardunyalı bir çoban çocuğun eli sopalı babasının zorbalığından kurtuluşunu anlatmaktadır. Taviani kardeşler burada aynı zamanda İtalya’nın bir taşra kasabasındaki sosyal gerçekliklere de ışık tuttular.
1979: Manzara ve Aile 80’li yıllardan başlayarak, Taviani filmlerinin ortak noktasını, bir taraftan kırsal İtalya’nın çok zengin mecazi bir anlatımla tasvir edilen atmosferi ve mitosları, diğer taraftan, çoğu kez bir baba-oğul ilişkisiyle sunulan birkaç nesli içeren aile tarihleri oluşturmaktadır.
La nolte di San Lorenzo (San Lorenzo Gecesi, 1981) filminde Almanların terörüyle Amerikalıların kurtarma operasyonu arasında kalan köy sakinlerinin öyküsü anlatılmaktadır. Toskana çevresi bu filmde gerçekçi bir fotoğraf kompozisyonu için gerekli fonu sağlarken araya duyumsal/fantastik öğeler de karıştırılmıştı. Pirandello’nun köylü dünyasında geçen dört öyküsünden sinemaya uyarladıkları Kaos (1984) adlı filmle Taviani kardeşler, bir kez daha Sicilya’ya döndüler. Tolstoy’dan uyarladıkları, 18. yüzyılda geçen II sole anche di nolte (Gece Güneşi, 1990) ile Taviani kardeşler, eleştirmenlerce eski Marksist ideallerinden vazgeçiş olarak yorumlanan bir yapıta imza attılar. Good Morning Babilonia (Günaydın Ba-bil, 1986) adlı filmlerinde taş ocağı işçisi kardeşler ABD’ye göç ederek Hollywood’un öncülük yıllarına sahne dekorcusu olarak katılırlar. Fiorile (1993) Napoléon zamanından günümüze kadar uzanarak iki yüzyılı kapsayan tarihi bir aile destanıdır.
Taviani kardeşler sonrasında Affinita elettive (1996), Tu ridi (Gülüyorsun, 1998), Un altro mondo è possibile (2001), Resurrezione (TV film, 2001), Luisa Sanfelice (TV miniseries, 2004), La masseria delle allodole (2007), Caesar Must Die (2012), Wondrous Boccaccio (2015) adlı filmleri çektiler.
kaynak:nkfu