Ulvi Cemal Erkin; besteci, orkestra şefidir (İstanbul 1906-Ankara 1972).
Küçük yaşta annesinden piyano çalmayı öğrendi. Galatasaray Lisesi’ndeki öğrenimi sırasında Adinolfi’den ders aldı. 1925’te Milli Eğitim Bakanlığının sınavını kazanarak gittiği Paris Konservatuvarı’nda Gallon ve Philip’n, Ecole Normale de Musique’te ise Nadia Boulanger’in öğrencisi oldu. Yurda döndükten sonra (1930) Ankara Musiki Muallim Mektebi’nde piyano ve armoni dersleri verdi, 1946’da yeni kurulan Devlet Konservatuvarı Piyano Bölümü şefi oldu; 1949-1951 arasında okulun müdürlüğünü yaptı, ölümüne kadar piyano ve bestecilik dersleri verdi.
Eserlerinin tümünde halk müziğinin ve Türk sanat müziğinin ritim ve ezgilerini, Batı müziğinin geleneksel anlayışıyla başarılı biçimde birleştirdi. Bu müzik anlayışını üyesi olduğu “Yürk Beşleri”grubuyla paylaştı. 1942’de tamamlayarak eşi Ferhunde Erkin’e adadığı Piyano Konçertosu ile CHP Sanat Ödülü’nü kazandı.
Başlıca eserleri: yalnız piyano için: Beş Damla (1931), Duyuşlar (1937); orkestra için: İki Dans (1930), Köçekçeler (1943), Birinci Senfoni (1944-1946), İkinci Senfoni (1948-1951), Keloğlan (bale müziği-1950); oda orkestrası için: Piyanolu Beşli (1943), Sinfonietta (1952), solo ve orkestra için: Konçertino (1931), Piyano Konçertosu, Keman Konçertosu (1947), Yedi Halk Türküsü (1965); keman ve piyano için ikililer: Emprovizasyon (1929-1932), Zeybek Türküsü (1929-1932); Ninni (1929-1932); koro için: Yedi Türkü (1943), On Türkü (1960); piyano için; İki Prelüd (1971).
kaynak:nkfu