Walter Pater; (d. 4 Ağustos 1839, Shadwell, Londra : ö. 30 Temmuz, 1894, Oxford, İngiltere), İngiliz eleştirmen, denemeci ve hümanisttir. Estetikçilik akımının temel öğretisi durumuna gelen “sanat için sanat” ilkesini savunmuştur.
Yunan felsefesi öğrenimi gördü. Leonardo da Vinci, Botticelli, Pico della Mirandola, Michelangelo gibi sanatçılar üzerine denemelerini 1873’te Studies in the History of the Renaissance (Rönesans Tarihi Üzerine İncelemeler) adlı kitapta topladı. Bu denemelerdeki titiz üslubu ve Rönesans sanatına duyarlı yaklaşımı sayesinde iyi bir araştırmacı olarak ün kazandı. Bu kitabının sonuç yazısında sanatın ne ahlaki ölçütlerle, ne de yararcı bir işlevle tanımlanabileceğini, yalnızca kendi güzelliği için var olduğunu öne sürdü. Bu görüşleri, Pater’in Swinburne ve Ön-Raffaellocular ile ilişkiye girmesine yol açtı.
Marius the Epicurean (1885; Epikürosçu Marius) en kapsamlı yapıtıydı. Pater, felsefi bir romans olan bu yapıtında estetik ve dinsel yaşam idealini bütün ayrıntılarıyla ortaya koyuyordu. Yapıt Marcus Aurelius döneminde Roma’da geçmekle birlikte, başkahramanın ruhsal gelişimi tümüyle 19. yüzyıl sonuna özgüydü. Imaginary Portraits (1887; Düşsel Portreler) ise aynı tarzda yazılmış daha kısa felsefi öykülerden oluşuyordu. Pater, İngiltere’yle ilgili konulara ağırlık verdiği Appreciations (1889) adlı yapıtıyla yeniden eleştirel deneme türüne döndü. Bunu 1893’te Plato and Platonism (Platon ve Platonculuk) izledi. Greek Studies (1895; Yunan İncelemeleri), Miscellaneous Studies (1895; Çeşitli İncelemeler), Essays from The Guardian (özel bas. 1896, 1901; The Guardian’dan Denemeler) ve tamamlayamadığı romansı Gaston de Latour (1896) ölümünden sonra yayımlandı. Pater’in etkisi başlangıçta Oxford’daki küçük bir çevreyle sınırlıydı. Ama sonraki edebiyatçılar kuşağı ondan yaygın biçimde etkilendi. Oscar Wilde ve George Moore gibi yazarlarda onun hem düşüncelerinin, hem de üslubunun belirgin izlerine rastlanır.
kaynak:nkfu